W praktyce obrotu dość często pojawia się pytanie o dopuszczalność, zgodność z prawem, a tym samym ważność aneksowania z mocą wsteczną umów handlowych zawieranych pomiędzy przedsiębiorcami. Artykuł przedstawia kilka typów występujących w obrocie gospodarczym aneksów do umów, które poddane zostaną ocenie pod kątem dopuszczalności nadania im przez strony mocy obwiązywania wstecz (a więc w określonym czasie sprzed spisania aneksu). Problematyka aneksowania umów z mocą wsteczną nie jest w literaturze prawniczej szeroko poruszana. Nie jest także przedmiotem znacznej liczby orzeczeń Sądu Najwyższego1 Tymczasem w praktyce dość często pojawia się pytanie o dopuszczalność, zgodność z prawem, a tym samym ważność aneksowania z mocą wsteczną umów handlowych zawieranych pomiędzy przedsiębiorcami. Niestety, na tak postawione pytanie natury ogólnej trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Choć zasadniczo należy zgodzić się z tezą o dopuszczalności tego typu zgodnych oświadczeń woli stron stosunku prawnego, ocena dopuszczalności zawarcia każdego aneksu z mocą wsteczną wymaga pełnego odniesienia do konkretnego stanu faktycznego. W udzieleniu odpowiedzi na powyższe pytanie - w stosunku do określonej sytuacji - niezbędne będzie odwołanie się do ogólnych zasad kodeksu cywilnego dotyczącego swobody umów (art. 3531 formy czynności prawnych (art. 73-81 czy też wykładni woli stron (art. 65 § 2 a także przepisów szczególnych regulujących dany typ umowy. Nie wydaje się także, aby każde aneksowanie umowy z mocą wsteczną było równoznaczne ze zmianą łączącego strony stosunku umownego. Nie każdy bowiem aneks (rozumiany jako pisemne porozumienie zmieniające treść dokumentu, na którym wcześniej spisano poszczególne postanowienia umowy) musi od razu stanowić właściwą umowę zmieniającą. Strony mogą jedynie w ten sposób (zawierając aneks) potwierdzić na piśmie określone postanowienia łączącej je umowy, które już wcześniej poczyniły w innej formie (ustnie, w korespondencji elektronicznej, itp.), albo też sprecyzować na piśmie sposób wykładni postanowień łączącej ich umowy. Polecamy: Nowe technologie w pracy księgowych Aneks jako rzeczywista zmiana umowy z mocą wsteczną Zawarcie aneksu do umowy w praktyce rzeczywiście najczęściej będzie oznaczało zawarcie przez strony umowy zmieniającej, a więc takiej umowy, na mocy której w sferze łączącego już strony stosunku umownego nastąpi zmiana jakiegokolwiek obowiązku, bądź też ustanowienie nowego obowiązku zamiast - czy obok - już istniejących2. W takim przypadku granice dopuszczalności zmiany umowy należy utożsamić z ogólnymi granicami swobody umów, wyznaczonymi treścią art. 3531 Na tym gruncie niewątpliwie dopuszczalna jest zmiana łączącego strony stosunku umownego, na skutek zgodnego oświadczenia woli obu stron. Należy więc uznać, że w granicach swobody umów mieści się również swoboda zmiany danej umowy z mocą wsteczną. W związku z powyższym, zmiana danej umowy - także z mocą wsteczną - będzie dopuszczalna o tyle, o ile zmiana taka nie będzie sprzeczna z ustawą (tj. przepisami prawa powszechnie obowiązującego), właściwością (naturą) łączącego strony stosunku, ani też zasadami współżycia społecznego. W przypadku oceny dopuszczalności aneksowania umowy z mocą wsteczną przez pryzmat braku sprzeczności z przepisami prawa (ustawą) należy uznać taki zabieg za dopuszczalny, jeżeli przepisy regulujące dany stosunek prawny (głównie będą to przepisy kodeksu cywilnego, ale także mogą być to przepisy ustaw szczególnych) nie zakazują dokonywania określonej zmiany umowy z mocą wsteczną. Na gruncie poszczególnych regulacji trudno doszukać się jednak tak sformułowanych przepisów (a więc przepisów, które wprost zakazywałyby dokonywania zmiany określonej umowy z mocą wsteczną). W dużej liczbie przypadków przepisy prawa będą się odnosić głównie do dopuszczalności określonego ukształtowania łączącego strony stosunku, niezależnie od momentu, od którego takie ukształtowanie miałoby wywołać skutek (tj. niezależnie od tego, czy określona zmiana umowy miałaby nastąpić ze skutkiem wstecznym, czy też miałaby obowiązywać jedynie na przyszłość). Przykład W zawartym 1 lipca aneksie do umowy najmu lokalu użytkowego strony postanowiły zmienić umowę w ten sposób, że od 1 stycznia tego samego roku (a więc na pół roku przed zawarciem aneksu) termin przedawnienia roszczeń wynajmującego względem najemcy z tytułu zapłaty umówionego czynszu miałby wynosić jeden rok. Taką zmianę umowy należałoby uznać za nieważną z mocy prawa (art. 58 § 1 nie z tego powodu, że miałaby ona obowiązywać z mocą wsteczną, ale dlatego, że wbrew wyraźnemu brzmieniu przepisu art. 119 strony skróciłyby przez czynność prawną ustawowe terminy przedawnienia. W przypadku umowy najmu tylko niektóre (wskazane w art. 677 roszczenia wynajmującego przeciwko najemcy przedawniają się z upływem roku liczonego od dnia zwrotu rzeczy (dotyczy to roszczeń o naprawienie szkody z powodu uszkodzenia lub pogorszenia rzeczy). Roszczenie o zapłatę czynszu przedawnia się na zasadach ogólnych, a więc z upływem terminu trzyletniego (art. 118 W niektórych jednak sytuacjach, sprzeczność z ustawą danej zmiany umowy może wynikać właśnie z zamiaru dokonania tej zmiany z mocą wsteczną. Szerokie zastosowanie w tym zakresie może znaleźć przepis art. 387 § 1 zgodnie z którym umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna, czy też przepisy traktujące o nieważności niemożliwego do dochowania warunku zawieszającego bądź terminu (art. 94 i art. 116 W przypadku zmiany umowy niemożliwość określonego świadczenia (warunku bądź terminu) należałoby oceniać na moment zawierania aneksu. Chcąc zmienić umowę z mocą wsteczną, strony muszą więc uważać na to, aby zmienione postanowienia umowy nie wprowadzały obowiązku takiego świadczenia (albo też nie zastrzegły takiego warunku lub terminu), które, np. ze względu na upływ czasu, nie byłoby już możliwe do spełnienia. W szczególności może to dotyczyć zmiany terminu wykonania zobowiązania na uniemożliwiający rzeczywiste dochowanie tego terminu bądź wprowadzenia określonych postanowień na wypadek niedochowania terminu, który już upłynął. Niemożliwość może wynikać także z innych okoliczności faktycznych sprawy. Przykład W umowie sprzedaży strony wyznaczyły termin do 30 sierpnia na spełnienie świadczenia przez obie strony. W praktyce jednak sprzedawca wydał kupującemu rzecz już 30 czerwca. W związku z wcześniejszym wydaniem rzeczy, na wniosek sprzedawcy, w połowie lipca strony zawarły aneks do umowy, zakreślający obu stronom termin spełnienia świadczenia do 30 czerwca. Kupujący zapłacił cenę niezwłocznie po zawarciu aneksu do umowy. O ile spełnienie świadczenia sprzedawcy należałoby uznać za możliwe do wykonania w terminie zakreślonym w aneksie do umowy (spełnił on swoje świadczenie 30 czerwca), o tyle świadczenie kupującego na moment zawierania aneksu (tj. w połowie lipca) nie było już możliwe do wykonania w tym terminie. Taką zmianę umowy należałoby uznać za nieważną (np. sprzedawca nie mógłby dochodzić od kupującego odsetek za opóźnienie w zapłacie ceny). Przykład W aneksie do umowy sprzedaży strony zawarły postanowienie dotyczące zastrzeżenia na rzecz kupującego kary umownej na wypadek niedochowania przez sprzedawcę umówionego terminu wydania rzeczy. Aneks do umowy został zawarty już po upływie tego terminu. Taką zmianę umowy należałoby uznać za nieważną z mocy prawa (art. 58 § 1 z tego powodu, że na moment zastrzeżenia kary umownej, z oczywistych powodów (upływ terminu), niemożliwe było już dochowanie przez sprzedawcę określonego w umowie terminu wydania rzeczy. Kupujący nie mógłby dochodzić od sprzedawcy kary umownej wynikającej z aneksu. Analizując kolejny czynnik limitujący swobodę umów, należy zauważyć, że niektórym zmianom umów można zarzucić sprzeczność z właściwością (naturą) danej umowy, właśnie ze względu na zamiar wstecznego ich obowiązywania. W powyższym zakresie na uwagę zasługują orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczące niedopuszczalności rozwiązywania z mocą wsteczną umów o charakterze ciągłym. Sąd Najwyższy uznał za sprzeczne z naturą zobowiązania trwałe, zarówno rozwiązanie z mocą wsteczną za zgodą obu stron - jak i wypowiedzenie z mocą wsteczną przez jedną ze stron - umowy o charakterze ciągłym (tj. niepolegającej na jednorazowym spełnieniu danego świadczenia, ale ciągłym lub periodycznym jego spełnianiu), a więc takiej umowy, która właśnie mogłaby zostać zmieniona w trakcie jej Powyższe może dotyczyć większości typów umów handlowych (w tym nienazwanych), jak najem, dzierżawa, leasing, świadczenie usług, roboty budowlane, czy też franchising. Przykład Strony zawarły na okres 10 lat umowę dzierżawy nieruchomości rolnej składającej się z działki nr 10/1. W wyniku podziału geodezyjnego w miejsce działki nr 10/1 powstała działka nr 10/2 i działka nr 10/3. Nowo powstała działka nr 10/3 została przez wydzierżawiającego wystawiona na sprzedaż. Już po zawarciu umowy sprzedaży nowo wydzielonej działki, strony umowy dzierżawy zawarły aneks do tej umowy zawierający postanowienie o wyłączeniu z gruntów dzierżawionych działki nr 10/3 z mocą wsteczną, tj. datą sprzed zawarcia umowy sprzedaży działki. Aneks do umowy dzierżawy wyłączający z mocą wsteczną spod reżimu tej umowy część wydzierżawianej nieruchomości rolnej należałoby uznać za nieważny, jako sprzeciwiający się naturze stosunku dzierżawy. Świadczeń wydzierżawiającego, polegających na udostępnieniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, nie można uznać za niebyłe. Cel mającej działać z mocą wsteczną umowy rozwiązującej nie może być osiągnięty. Biorąc pod uwagę orzecznictwo Sądu Najwyższego, należy jednak przyjąć, że w granicach swobody umów mieści się możliwość zmiany także umowy już skonsumowanej (bądź w części skonsumowanej), jeśli zgodne oświadczenie woli stron nie wypacza sensu (celu) wcześniejszego funkcjonowania danej umowy w obrocie. Zmiana taka może bowiem dotyczyć wzajemnych praw i obowiązków o charakterze zupełnie pobocznym do istoty spełnionych już przez strony świadczeń, niemniej z różnych względów ważnych dla obu stron transakcji (przykładowo, na potrzeby wykonywania innych umów będących w toku). Zmiana taka mogłaby również dotyczyć pewnych postanowień obowiązujących jeszcze przez jakiś czas od spełnienia świadczeń głównych (np. udzielone gwarancje, zachowane kaucje, itp.). W granicach swobody umów wydaje się również dopuszczalna zmiana umowy o charakterze ciągłym z mocą wsteczną, także w zakresie zmiany kształtu (wielkości, wartości) świadczeń już spełnionych, jeśli np. zmiana taka miałaby być kompensowana w dalszym okresie trwania umowy (określone korekty w zakresie wzajemnych rozliczeń stron determinowane, przykładowo, względami księgowymi lub podatkowymi). Więcej informacji znajdziesz w serwisie MOJA FIRMA

Aneks do umowy o pracę umożliwia zmianę warunków pracy ustalonych pierwotnym dokumentem, aneks do transakcji powinien zawierać następujące elementy data, miejsce zawarcia umowy oznaczenie dokumentu o tytule aneks do umowy o pracę wskazanie stron umowy wskazanie umowy, której dotyczy aneks podanie daty obowiązywania apendyksu opis

Kontrakt menadżerski - darmowy wzór z omówieniem. Pobierz darmowy wzór kontraktu menadżerskiego w formacie pdf i docx! Kontrakt menadżerski (inaczej nazywany umową o zarządzanie lub umową menadżerską) jest umową nienazwaną (nie regulują jej przepisy kodeksu cywilnego), jego definicja nie pojawia się w żadnej z polskich ustaw

Zmiana warunków umowyPostanowienia zawartej umowy kredytowej są wiążące dla obu stron – tak dla ciebie, jako kredytobiorcy, jak i banku, który udziela zobowiązania. Instytucja kredytująca nie może w jednostronny sposób zmienić warunków tej umowy. Wyjątkiem od tej powszechnie obowiązującej reguły jest sytuacja, gdy nie spełniasz ustalonych warunków lub gdy spłacasz kredyt oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, a zmianie uległa stawka bazowa także: Kredyt w czasie pandemii. Jest taniej niż rok temuPodczas podpisywania umów kredytowych powinieneś pamiętać o tym, że bank może pozostawiać sobie furtkę w postaci możliwości dokonywania zmian w umowie, jeśli sytuacja na rynku ulegnie pogorszeniu lub poprawie. Każda inna modyfikacja pociąga za sobą konieczność podpisania z bankiem aneksu. Zmiana na wniosek klientaJeśli chciałbyś wprowadzić pewne modyfikacje w warunkach umowy kredytowej czy w jej treści, powinieneś złożyć wniosek do banku. Jako kredytobiorca masz obowiązek zgłosić tej instytucji zmianę takich informacji jak:· dane osobowe, w tym nowe nazwisko w wyniku zmiany stanu cywilnego;· miejsca zamieszkania czy zameldowania;· miejsca liczyć się z tym, że jeśli nie dopełnisz obowiązku powiadomienia banku o takich zmianach, to może on wyciągnąć z całej sytuacji konsekwencje prawne, a czasem również konsekwencje finansowe. W skrajnych przypadkach może to spowodować wypowiedzenie umowy kredytowej. W rezultacie będziesz musiał zwrócić w krótkim czasie sumę udzielonego i niespłaconego jeszcze kapitału wraz z naliczonymi opłatami. Jeśli zdarzy się, że w czasie spłaty kredytu stracisz pracę, a na domiar złego nie będziesz mógł od razu podjąć zatrudnienia w innej firmie, zgłoś się do banku. Szczera rozmowa z doradcą przyniesie lepsze efekty niż brak informacji i czekanie, aż nawarstwią się niespłacone raty. Jeśli nie byłeś ubezpieczony od utraty pracy, postaraj się negocjować z bankiem, np. czasowe zawieszenie spłaty części kapitałowej raty. Zgodnie ze znowelizowaną ustawą o kredycie hipotecznym na banku ciąży zobowiązanie do pomocy klientowi w spłacie kredytu i restrukturyzacji do umowy kredytowejKiedy potrzebne jest wprowadzenie konkretnych zmian w umowie kredytu hipotecznego czy kredytu gotówkowego, bank przygotowuje aneks. Przepisy wymagają przy tym, aby został on sporządzany w taki sam sposób jak w przypadku uprzednio zawartej, wspomnianej umowy. Aneks może posłużyć do:· zmiany postanowień,· dodania nowych warunków,· uchylenia wcześniej poczynionych jednej umowy można tak naprawdę podpisać nieograniczoną liczbę aneksów. Mogą one posłużyć np. do korygowania błędów. Zmiana na etapie wnioskowania o kredytZmiana pracy, która naturalnie wpływa na zdolność kredytową, to kwestia, którą musisz zgłosić bankowi również podczas ubiegania się o zobowiązanie. Może się okazać, że taka modyfikacja we wniosku kredytowym obniży twoją zdolność kredytową i nie będzie możliwości zaciągnięcia kredytu gotówkowego czy hipotecznego w oczekiwanej wysokości. Jeśli to możliwe, powstrzymaj się więc od takiej zmiany, a jeśli będziesz do niej zmuszony, pamiętaj o powiadomieniu banku o tym fakcie. Oceń jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze pożyczjąc pieniądze ponosi ryzyko jeśli ktoś w terminie spłaca kredyt to co bankowi do tego czy ktoś zmienił pracę czy nie ,jeśli nie płaci rat dopiero sie powinien zainteresować dlaczego Bank to lichw...2 lata temuJuz straszenie ludzi bo coraz więcej nie płaci w tym ja, zadzwoń do banku i dogadaj się? Śmiechu warte, zadzwoniłem do mBanku i powiedzieli że ich to nie obchodzi, jak brałem to mam płacić i mam 3 dni na ratę albo wypowiedzenie, nie chcieli żadnej ugody, windykacja dzwoniła każdego dnia, zmieniłem numer, nie płacę rat od 6miesiecy, była sprawa w epu złożyłem sprzeciw i wygrałem, jak bank chce to będę tak przedłużał sprawy w sądzie nawet latami a grosza nie dostaną, w ostateczności jestem młody 25lat, Lot do uk do pracy albo usa jako programista i mogą sobie mnie szukać i wydzwaniać na nieaktualne zastanawia dlaczego banki mają dwa razy wyższe odsetki u Nas niż na zachodzie .Ale jak bank zmienia warunki umowy lub konta i nie informuje o tym klienta a potem zong bank orędzi że wysłał info listem zwykłym który nigdy nie dotarł do odbiorcy to co oni mogą tak??? Ale człowiek już nie???Złodzieje i kredyt mimo wszystko jest spłacany bez opóżnień to bank nie piwinny interesować te zmiany.

Odbiór robót od wykonawcy jest obowiązkiem zamawiającego (inwestora) – zob. art. 647 kc. Strony umowy o roboty budowlane mogą się umówić (w umowie lub aneksie do umowy zawartym np. w dniu sporządzenia protokołu odbioru końcowego), że wykonawca za dodatkowe wynagrodzenie będzie gospodarzem odebranych robót, co oznacza, że

Aneks do umowy można zmienić w szybki sposób warunki umowy o pracę. Choć faktycznie zastosowanie porozumienia stron, zwane potocznie aneksem do umowy, uchyla przysługujące pracownikowi dotychczasowe warunki zatrudnienia, nie wszystkie warunki umowy mogą być skutecznie zmienione w ten sposób. Porozumienie zmieniające zwane aneksem Porozumienie stron to tryb, który skutkuje rozwiązaniem lub zmianą warunków umowy o pracę. Może być zastosowany, jeżeli obie strony stosunku pracy wyrażają na to zgodę. Jeżeli pracownik nie zgadza się na proponowane zmiany, porozumienie nie może dojść do skutku. Porozumienie może dotyczyć każdego rodzaju umowy o pracę oraz wszelkich postanowień umownych, zaś dla swej skuteczności powinno zawierać wskazanie, które warunki ulegają bezterminową można przekształcić w zawartą na czas określony w drodze porozumienia z pracownikiem. Niedopuszczalne jest złożenie wypowiedzenia zmieniającego rodzaj umowy Porozumienie zmieniające nie wymaga konsultacji związkowej i przestrzegania przepisów chroniących pracownika przed zwolnieniem. Powinno jednak zostać zawarte na piśmie w celu uniknięcia ewentualnych sporów. Niezachowanie formy pisemnej nie będzie jednak powodować nieważności zmiany. Jeżeli bowiem strony porozumiały się co do zmiany, uważa się ją za dokonaną. Sam fakt, że pracodawca proponuje pracownikowi zmianę warunków na korzystniejsze, np. podpisuje aneks do umowy z wyższym wynagrodzeniem, nie oznacza, że pracownik nie musi wyrazić na nie zgody. Nie ma domniemania wyrażenia zgody pracownika tylko dlatego, że nowe warunki miałyby być dla pracownika korzystniejsze. Istnieje również swoboda w ustaleniu daty ustania zatrudnienia lub wejście w życie zmiany warunków umowy. Nie obowiązują tu okresy można zmienić umowę o pracę w każdym czasie, a więc również w trakcie urlopu lub zwolnienia lekarskiego pracownika lub innej jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, i każdemu pracownikowi, nawet szczególnie chronionemu np. w wieku przedemerytalnym lub kobietom w ciąży. W porozumieniu zmieniającym powinna zostać podana dokładna data rozpoczęcia obowiązywania nowych warunków umowy. Brak daty powoduje, że zmiana treści umowy następuje z datą zawarcia porozumienia zmieniającego. Od porozumienia stron nie ma odwołania. Można się uchylić od jego skutków tylko ze względu na wady oświadczenia woli. Aneks do umowy - czego pracodawca nie zmieni takim aneksem? Porozumieniem zmieniającym można zmienić rodzaj umowy, warunki płacy lub pracy bądź jednocześnie rodzaj i warunki, i to zarówno na korzyść, jak i niekorzyść pracownika, jeżeli strony nie wnoszą sprzeciwu. Porozumienie zmieniające nie może doprowadzić do pogorszenia sytuacji podwładnego w porównaniu do minimum, jakie zagwarantowane jest przez przepisy prawa umów o pracę wprowadzone aneksem nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy. Nie można również nałożyć na pracownika w drodze aneksu dodatkowych obowiązków czy sankcji, których nie przewidują powszechne przepisy prawa pracy, na przykład skrócić okresu wypowiedzenia poniżej ustawowego minimum lub nie wyłączać prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Takie klauzule umowne są nieważne z mocy prawa i nie ma na to wpływu fakt, że zostały wprowadzone na podstawie porozumienia, na które obie strony wyraziły zgodę. Nie można więc przez aneks do umowy uchylić bezwzględnie obowiązujących przepisów o randze ustawowej. Często pracodawcy chcą przedłużyć aneksem drugą umowę na czas określony, by nie zawierać umowy na czas nieokreślony - zgodnie z obowiązującymi przepisami umowa na czas określony może trwać maksymalnie 33 miesiące, a czwarta umowa na czas określony zawarta między tymi samymi stronami, staje się z mocy prawa umową na czas nieokreślony. Podpisanie aneksu wydłużającego czas trwania umowy na czas określony traktuje się jako zawarcie nowej umowy na czas określony, a nie przedłużenie poprzedniej.

^{1. Wynajmujący oddaje Najemcy Lokal do używania w celach mieszkaniowych, wraz ze znajdującym się w nim wyposażeniem. Plan Lokalu, opis stanu technicznego Lokalu, wykaz wyposażenia wraz z opisem ich stanu technicznego i dokumentacją zdjęciową stanowi załącznik nr 1 do Umowy. 2. Zmiana realiów gospodarczych często wywołuje u kontrahentów umów wolę zmiany łączących ich ustaleń biznesowych. Każdą umowę można zmienić, o ile istnieje w tym przedmiocie wola obydwu stron ją zawierających, a postanowienia aneksu do umowy są zgodne z prawem i zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierzają do obejścia prawa. Zgodnie z art. 77 § 1 kodeksu cywilnego „uzupełnienie lub zmiana umowy wymaga zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia”. Z powyższego wynika, że we właściwej formie powinien być sporządzony nie tylko aneks zmieniający pierwotną umowę, ale również każde jej uzupełnienie o nowe, wcześniej pominięte uzgodnienia. Wskazany przepis wyznacza minimum wymogów dotyczących aneksu do umowy jako czynności następczej, przy czym nie ma przeszkód żeby strony zawarły w umowie klauzulę, która nakaże wszelkie zmiany do niej czynić w formie surowszej, np. w formie aktu notarialnego w przypadku zawarcia umowy w formie pisemnej. Jeżeli pomimo zastrzeżenia umownego formy szczególnej aneks zostanie zawarty bez zachowania tej formy, na mocy art. 76 należy go uznać za niezawarty, a zatem ustalenia w nim zapisane traktuje się jako niepoczynione. Wynikający z art. 77 obowiązek ekwiwalentności formy umowy pierwotnej oraz aneksów ją zmieniających należy w szczególności rozważyć w świetle konsekwencji niezachowania formy czynności prawnej. W przypadku gdy dla danego rodzaju umowy zastrzeżona jest w ustawie forma pisemna pod rygorem nieważności, aneks do umowy sporządzony bez zachowania formy pisemnej należy uznać za nieważny, co pozbawia stronę możliwości powoływania się na jego postanowienia. Z sankcją nieważności aneksu do umowy spotkamy się również w przypadku gdy zostanie on zawarty bez zachowania formy szczególnej przewidzianej dla danej umowy mocą ustawy (np. formy aktu notarialnego dla aneksu do umowy sprzedaży nieruchomości lub formy pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym dla aneksu do umowy sprzedaży przedsiębiorstwa). W praktyce często zdarza się, że strony po zawarciu umowy w obligatoryjnej formie aktu notarialnego chcąc uniknąć kosztów wizyty u notariusza czynią dodatkowe ustalenia umowne w formie pisemnej nieświadome, że w przypadku sporu nie będą w stanie prawnie wyegzekwować ich w sądzie. Porozmawiaj o tym na naszym FORUM! Niezachowanie właściwej formy aneksu Nie zawsze jednak brak zachowania właściwej formy aneksu do umowy skutkuje jego nieważnością. Wyjątek dotyczy umów zawieranych w formie pisemnej, gdy w ustawie nie zastrzeżono tej formy jako obowiązkowej pod rygorem nieważności. W takim wypadku, jeżeli umowa została zawarta pomiędzy przedsiębiorcami, brak zachowania właściwej formy aneksu (tj. np. dokonanie ustnych ustaleń dotyczących modyfikacji umowy) skutkuje jedynie koniecznością wykazania przed sądem przez stronę powołującą się na te ustalenia, że zostały one poczynione. Przedsiębiorca ma w granicach określonych przepisami kodeksu postępowania cywilnego swobodę powoływania dowodów na okoliczność dokonania określonych modyfikacji umowy (może wskazać świadków, korespondencję mailową i wszelkie inne prawem przewidziane środki dowodowe). Jeżeli jednak umowa nie została zawarta pomiędzy dwoma podmiotami profesjonalnymi brak zachowania właściwej formy skutkuje ograniczeniami dowodowymi wynikającymi z art. 74 kodeksu cywilnego, tj. nie będzie dopuszczalny dowód ze świadków ani z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności (zawarcia aneksu do umowy oraz jego postanowień), chyba że obie strony umowy wyrażą na to zgodę, zażąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą albo jeśli fakt dokonania czynności będzie uprawdopodobniony za pomocą pisma (np. dowód wpłaty, potwierdzenie wykonania usługi). Należy mieć zatem na względzie, że nawet aneksowanie umowy, które może wydawać się czynnością błahą ze względu na zgodną wolę stron musi być dokonane we właściwej formie prawnej. Nie ma bowiem gwarancji, że bezsporność ustaleń w chwili ich dokonywania utrzyma się przez cały czas obowiązywania umowy oraz związanych z nią rozliczeń. Zobacz również: Zmiany w przepisach dla przedsiębiorców - czy korzystne? Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE}

a: Zleceniodawca. reprezentowaną: "trtrtr". § 1. 1. Strony zgodnie postanawiają zmienić treść umowy zawartej między nimi w*dniu w*"miejscowość", której przedmiotem była trtrtrtr. § 2. 1. Strony zgodnie postanawiają, że do*umowy opisanej w*§*1 wnoszone są zmiany adresu siedziby Zleceniobiorcy na*następujący: "nowy adres

W praktyce najczęściej dotyczy to czasu pracy. Szef tylko napyta sobie biedy, gdy brak zgody etatowca na zmianę wpisanych do umowy postanowień zakończy ich współpracę. Załoga bez głosu Pracodawcy organizują pracę zatrudnionych. Oznacza to że (z pewnymi ustawowymi ograniczeniami) mają prawo wskazać stosowany do nich system czasu pracy oraz dni i godziny aktywności zawodowej. Przesądza o tym art. 150 kodeksu pracy. Najwłaściwszym miejscem do określenia zasad czasu pracy jest u zatrudniających co najmniej 20 pracowników regulamin pracy. W uzwiązkowionych firmach w grę wchodzi także układ zbiorowy pracy. Mniejsi szefowie wydają natomiast specjalne jednostronne obwieszczenie na ten temat. Przełożony nie musi więc uzyskać zgody zatrudnionego na zatrudnienie go np. w podstawowym lub zadaniowym systemie czasu pracy. Decyduje o tym szef (ewentualnie w porozumieniu ze związkami zawodowymi, jeśli działają w firmie). W regulaminie pracy lub obwieszczeniu pracodawca powinien więc określić np., że grupa zatrudnionych (wszyscy, jedynie pracownicy konkretnego działu lub działów, osoby zatrudnione na wymienionych przez szefa stanowiskach, itd.) pracuje w konkretnym systemie czasu pracy, w wyznaczonych dniach i godzinach. Często spotykaną i niezbyt udaną praktyką jest natomiast przenoszenie takich zagadnień do indywidualnych angaży. Dlaczego nie jest to dobre? Choćby z tego powodu, że wszelkie zmiany raz ustalonych w ten sposób warunków będą wymagały (ponownie) indywidualnych uzgodnień. Jeśli podwładny nie przystanie na te modyfikacje, szef będzie musiał zastanowić się nad koniecznością wręczenia mu wypowiedzenia zmieniającego, które może zakończyć się rozstaniem. Niewykluczone, że na tym komplikacje się nie skończą. Przykład Spółka zatrudnia 35 pracowników. Według regulaminu pracy wszyscy pracują w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, od 8 do 16. Kontrakty pięciu podwładnych odwołują się do systemu zadaniowego czasu pracy. Jeden z nich pozwał spółkę o zapłatę dodatku i wynagrodzenia za nierozliczone nadgodziny z ostatnich trzech lat. Argumentuje, że należą mu się ekstrabenefity za każdym razem, gdy był w biurze po 16. Uzasadnia to tym, że - zgodnie z regulaminem pracy - był zatrudniony w systemie podstawowym, a nie zadaniowym. Dodatkowo zapowiada poinformowanie o nieprawidłowościach inspekcji pracy. Według niego pracodawca nie miał prawa nie rejestrować jego godzin pracy - jest to możliwe przy zatrudnieniu w zadaniowym, a nie podstawowym systemie czasu pracy. Po co ryzykować W tym przykładzie szef niepotrzebnie utrudnił sobie życie. Jest małym pracodawcą, nie ma związków zawodowych. Zamiast wprowadzać zadaniowy czas pracy do kontraktów, mógł wydać jednostronny aneks do regulaminu pracy. I wtedy sprawa byłaby jasna. Teraz musi wdawać się w dyskusję, czy do zatrudnionego stosuje się reżim podstawowy, czy zadaniowy. Ten ostatni nieco komplikuje drogę podwładnego do uzyskania dodatkowej rekompensaty za godziny spędzone w biurze po 16. Sąd i Państwowa Inspekcja Prcy mogą uznać, że w tym przypadku korzystniejszy dla podwładnego, a więc mający pierwszeństwo, jest podstawowy system czasu pracy. Czym to grozi pracodawcy? Przegraniem sporu sądowego i grzywną od inspekcji pracy. Masz pytanie, wyślij e-mail, tygodnikpraca@ Zdaniem autorki Patrycja Zawirska, radca prawny, partner w K&L Gates Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Jeśli chodzi o czas pracy, zasadniczo najlepszą praktyką jest wskazywanie w indywidualnych angażach jedynie wymiaru czasu pracy, tj. tego, czy podwładny pracuje na cały, czy na część etatu. Z pewnością nie należy w umowach wpisywać dni ani godzin pracy. Lepiej też powstrzymać się od pisania o mających zastosowanie normach czasu pracy - szczególnie, że pracodawcy bardzo często robią przy tym niekorzystne dla siebie błędy. W tym zakresie najczęstsza pomyłka polega na określeniu, że czas pracy nie może przekraczać 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy. Tymczasem według art. 129 § 1 kodeksu pracy chodzi o przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w okresie rozliczeniowym.

pfp0tYl.

b6iawykeao.pages.dev/23

b6iawykeao.pages.dev/65

b6iawykeao.pages.dev/63

b6iawykeao.pages.dev/61

b6iawykeao.pages.dev/42

b6iawykeao.pages.dev/16

b6iawykeao.pages.dev/19

b6iawykeao.pages.dev/28

jednostronny aneks do umowy